Review | Aaero (PS4, Xbox One, PC)

Aaero is een twin-stick shooter die wat inspiratie heeft gehaald uit het fantastische Rez en met nogal unieke deuntjes die je zo in en trance zouden kunnen brengen doorheen de verschillende levels loodst. Aaero is volgens de ontwikkelaars een sci-fi shooter op hoge snelheid met meeslepende muziek dat allemaal goed samenkomt tot één unieke audiovisuele ervaring. Of Aaero ook echt in dat opzicht slaagt, lees je in onze Aaero review hieronder.

Inleiding

Het gouden tijdperk van ritmische actie-games lijkt dan misschien wel voorbij, dat weerhield de tweekoppige indiestudio Mad Fellows er niet van om Aaero te lanceren: een psychedelische twin-stick shooter.

Rez is wellicht het meest belangrijke en meest invloedrijke voorbeeld in dit genre. Deze titel werd in 2001 gelanceerd en werd niet echt bestempeld als een game, maar eerder als een ervaring die je moest meemaken. Hoewel ietwat een nicheproduct, valt de charme van Rez niet te ontdekken. Dat gevoel proberen de ontwikkelaars er met Aaero weer terug te halen in 2017. Dat betekent ook dat Aaero in het begin redelijk aan de uitdagende kant is. Gelukkig komt het hele beeld al snel samen tot één geheel, en dan is de ervaring echt subliem.

Gameplay

Aaero gebruikt twee gameplaytechnieken die beide even belangrijk is. In het eerste opzicht moet je je ruimteschip zien te besturen in een 2D-omgeving en merk je dat er hier al een ritmisch element in verwerkt zit. Met de linker stick kan je het ruimteschip besturen in de goede richting en dit wordt aangetoond op het scherm. De beste bewegingen maak je natuurlijk op de beat van de achterliggende en imposante soundtrack.

Uiteraard zou deze game geen twin-stick shooter zijn als er geen dingen waren om kapot te schieten. Met de rechterstick kan je dan weer mikken op vijanden, maar ook hier moet je proberen om dit zo goed mogelijk te timen met de muziek. Je mikt en schiet dus eigenlijk het best wanneer de muziek wilt dat je schiet. Op het eerste gezicht klinkt het verschrikkelijk lastig om die twee gameplayelementen te besturen op het ritme, en dat is het eigenlijk ook. Gelukkig is het wel een element waar je snel aan gewend geraakt, en vormt het in de latere levels steeds minder een uitdaging. De moeilijkheidsgraad is in het begin dan misschien wat te groot, maar de voldoeding achteraf is minstens even omvangrijk.

Aaero zit verschrikkelijk goed in balans. Gameplay, vijanden, omgevingen, besturing – alles klopt en past perfect in het plaatje. Voor wie het nog wat uitdagender wilt maken is het eigenlijk de bedoeling dat je draaiingen maakt met de linker stick. Een slimme manier om het ‘saaie’ bewegen op een spannende en ietwat chaotische manier in je game te werken.

De soundtrack behandelen we per uitzondering niet apart, omdat deze essentieel is voor de gameplay van Aaero. De grote meerderheid van de liedjes bestaat uit technodeuntjes, maar geen twee liedjes voelen eigenlijk hetzelfde aan. Er is geen gevoel van herhaling en de tracklist is ook best groot: variatie is er in Aaero zeker en vast. Combineer dit met een aantal uitstekende levels die erg verschillend van elkaar zijn, en je hebt een game vast die geen seconde verveelt. ‘Gewoon’ een soundtrack kan je het niet noemen.

We moeten toegeven, Aaero zo qua grafische stijl wel een spinoff kunnen zijn van Rez – en dat bedoelen we zeker en vast op de positieve manier. Je zal vliegen doorheen futuristische bergen. Soms zijn de levels wel iets te langdradig, maar het is natuurlijk geen gemakkelijke opdracht om dit te synchroniseren met de muziek. Je blijft langer ‘in trance’, maar misschien hadden de ontwikkelaars beter geopteerd voor iets kortere en krachtigere stukken. Wel opmerkelijk is dat de overgang van bijvoorbeeld een introstuk naar een refrein uitstekend wordt weergegeven in de game, waar de transitie ook visueel indrukwekkend wordt weergegeven.

Een groot aspect van Aaero’s gameplay leunt op eindbaasgevechten. Eén van de eindbazen is werkelijk fenomenaal gedaan – en hoewel we niets willen spoilen, zal je bij het spelen van de game zeker weten welk moment we bedoelen. De overige eindbazen voelen wat ongemakkelijk aan om te besturen omdat je uit je comfortzone wordt gehaald van de controls die je ondertussen gewoon bent geraakt. Ontzettend veel replaywaarde biedt Aaero jammer genoeg niet.

Visueel

Visueel zit Aaero er erg goed uit. De game heeft absoluut een kenmerkende artstijl meegekregen en doet wat denken aan de charmerende low-poly stijl. Lichteffecten zijn goed uitgewerkt en de variëteit in levels en vijanden zijn bewonderenswaardig. Ook de framerate blijft lekker vlot wat de meeslependheid van Aaero zeker ten goede komt.

Conclusie Aaero Review

Aaero is een ervaring die moeilijk in woorden kan beschreven worden. Het is een psychedelische trip van begin tot einde waar er verschillende onderdelen van een kunstwerk worden samengebracht tot één gigantische trip. Aaero is niet je doordeweekse twin-stick shooter, maar slaagt er goed in om het ritmegevoel dat we voor het laatst ervaren hebben met Rez weer te geven.