DOOM Review

Als er één game is in de geschiedenis die een gigantische impact had op de rest van de gamingindustrie, dan is het wel de originele DOOM. Een klassieke shooter uit de jaren stilletjes die zo populair was dat vrijwel elke computer werd gepaard met een exemplaar van DOOM. Bethesda en id Software brengen in 2016 een volledige reboot van de game in een modern jasje, maar uiteraard met de klassieke elementen die van de eerdere games zo’n succes maakten. Bethesda heeft al eerder een ‘oude’ franchise nieuw leven in geblazen met Wolfenstein, maar is de reboot van DOOM even geslaagd? Zeker en vast, wat ons betreft. Onze volledige review van DOOM lees je hieronder.

Inleiding

Vanaf het eerste moment in de single player campagne word je al meteen middenin de actie gedropt. Geen lange inleiding, geen tutorial maar meteen puur knallen en demonen afslachten – zoals het hoort in een DOOM-game. Je speelt als een stille protagonist – vaak wel de ‘Doomguy’ genoemd – die opeens wakker wordt op een faciliteit op Mars, omringd door demonen en ander gespuis. Storytelling is zeker een element dat aanwezig is in DOOM, maar je merkt wel dat de gameplay absoluut primeert.

Gaandeweg leer je meer over de gebeurtenissen die zich op Mars hebben plaatsgevonden en waarom de Rode Planeet vol zit met demonen die je willen vermoorden. Hoewel je een aanzienlijk deel van de campagne op Mars zal spenderen, zijn er ook een hoop levels voorzien in de hel en dat zorgt voor leuke variatie. De levels zijn opgedeeld in een aantal verschillende arena’s en hier en daar een platforming-gedeelte en dat klinkt misschien wat repetitief. Klopt ook helemaal, maar saai is het allerminst. De gameplay in DOOM is zodanig goed uitgewerkt dat het een waanzinnig hoog fungehalte oplevert en demonen afslachten een puur genot wordt.

Gameplay

De gameplay van DOOM valt niet te vergelijken met de gemiddelde first person shooter. Eerst en vooral gebeurt alles erg snel, de gameplay is ontzettend fast-paced en bewegingen gebeuren vlot en soepel. Een coversysteem is er niet: je moet bewegen om te overleven. Ook zal je ‘op de ouderwetse manier’ levens en armor moeten verzamelen, regeneratie is er niet. Verder gebuikt DOOM ook een interessant systeem om demonen te executeren, die je uiteindelijk zal moeten toepassen om te overleven. Als je een vijand verzwakt, kan je hem afmaken met een ‘Glory Kill’. Dit gebeurt op korte afstand en een Glory Kill levert je bovendien extra levenspunten op. Als je dus op de afgrond van de dood zit, moet je wel een Glory Kill uitvoeren om het voordeel te behalen. Verder kan je er ook voor kiezen om demonen af te slachten met een kettingzaag, waarvoor je regelmatig brandstof te vinden krijgt. Deze kettingzaag maakt snel korte metten met demonen en levert je ammunitie op voor de rest van je wapenarsenaal. Bovendien ziet het er nog eens ontzettend cool uit: er zijn tientallen verschillende Glory Kills en hoewel de animaties misschien hetzelfde blijven de executies erg vermakelijk.

Verder proberen de ontwikkelaars ook de bekende DOOM-vijanden in verschillende gradaties te introduceren. In de eerste levels zou je denken dat DOOM weinig uitdaging biedt, maar vanaf dat je kennismaakt met enkele sterkere vijanden ga je al snel een ander toontje zingen. De balans is ook zodanig goed uitgewerkt dat nieuwe vijanden in een eerste confrontatie een beetje aanvoelen als een bossfight: naarmate je verder door de campagne vordert verzamel je upgrades voor ‘Doomguy’ en je wapens. Enkele levels later worden die sterke vijanden overtroffen door nog sterker vijandelijk gespuis, en de evolutie die je daarin maakt is best indrukwekkend te noemen.

Levels in DOOM zijn erg uitgebreid en naar goede gewoonte zijn er een hoop optionele collectibles, challenges en easter eggs te bespeuren, sommige daarvan zullen je ook upgrades opleveren. Ook zit er in elke level een klassiek stuk uit de originele DOOM-games ergens verstopt. Als je zo’n ouderwetse DOOM-kamer vindt, kan je in het hoofdmenu de volledige klassieke level spelen. Er zijn ook opvallend veel platforming-elementen aanwezig in levels dat goed is uitgewerkt maar je wel wat uit de actie houdt. De belangrijkste gameplay elementen van DOOM maken van de game een ontzettend plezierige ervaring en zonder enige twijfel een van de meest memorabele first person shooters in moderne tijden. Wij deden er ongeveer twaalf uur over om de campagne op ‘Hurt me Plenty’ uit te spelen, met de hoeveelheid content zit het dus ook snor.

Multiplayer en Snapmap

Hoewel DOOM vooral geprezen wordt om z’n single player campagne, mogen we natuurlijk niet vergeten dat er nog een multiplayer modus aanwezig is waar spelers het tegen elkaar kunnen opnemen. Wat meteen opvalt is dat de multiplayer van DOOM toch wel vrij uniek is, vooral wat betreft de beschikbare matchvarianten. Uiteraard zijn er de klassiekers zoals Deathmatch, maar de unieke modi Freeze Tag en Clan Arena zorgen toch voor online spektakel. In de eerstgenoemde bevries je namelijk als je doodgaat, maar je kan gelukkig gered worden door een teamgenoot die even naast je staan. In Clan Arena is de dood permanent en is er een hoge focus op teamwerk. Twee verschillende modi die de DOOM multiplayer toch een unieke feel meegeven. Op het gebied van gameplay is de multiplayer niets verrassend en is het ook niet bepaald om naar huis over te schrijven: zo beschikt iedereen al over imposante wapens en is de balans bij het gebruik van demonen soms een beetje zoek.

Snapmap is de derde grote gamemode van DOOM en kan het best vergeleken worden met een heuse level- en scenario-editor. Snapmap voelt vrij nostalgisch aan, aangezien de eerdere DOOM games ontzettend veel zelfgemaakte levels ontvingen van de community. Je kan er niet alleen nieuwe maps mee maken, maar het systeem is zodanig uitgebreid dat je ook nieuwe spelmodi kunt ontwikkelen. Zo zijn er al een hoop snapmaps te vinden die een soort survival-modus nabootsen. De Snapmap tools zijn vrij complex en er zijn mogelijkheden genoeg, maar er is wel een tutorial voorzien om je bekend te maken van het systeem. Uiteraard kan je ook gewoon snapmaps van de community downloaden en uitproberen. Een erg leuke toevoeging en het voegt zeker toe aan de replaywaarde van DOOM, al is er nog ruimte voor verbetering.

Audiovisueel en technisch

Audiovisueel stelt DOOM zeker en vast niet teleur. De game kent een typische, donkere soundtrack die goed verdeeld is en in elke level absoluut tot de sfeer bijdraagt. Ook met de geluidseffecten zit het goed. Op het gebied van graphics hebben we allerminst te klagen. Omgevingen, levels en personages zijn ontzettend goed en gedetailleerd uitgewerkt en zien er ondanks hun eerder onappetijtelijk uitzicht uitstekend uit. Ook de particles zijn erg netjes gedaan en de belichting is uitstekend.

DOOM draait op een resolutie van 1080p en heeft een vlotte framerate van 60 beelden per seconde. Die framerate is ook ontzettend, ontzettend stabiel. Doorheen mijn volledige playthrough heb ik geen enkele framedrop opgemerkt – zelfs bij de meest intensieve demonische gevechten. Op PlayStation 4 draait de game als een zonnetje en een snelle kijk op het internet bevestigt deze uitstekende performance bij de twee overige platformen. Het is wel belangrijk dat je de day-one patch van DOOM installeert, anders kan je te maken hebben met screen tearing. Laadtijden vormen in de game wel een struikelblok, vooral bij het doodgaan kan het wel even duren vooraleer je weer aan de slag kunt.

Eindwoord DOOM Review

Na zo veel jaren brengt id Software weer een klassieker op de markt waar ze echt trots op kunnen zijn. DOOM slaagt erin om de essentie van de franchise te omvatten in deze ontzettend geslaagde reboot met een memorabele single player, actievolle gameplay en prachtig uitgewerkte graphics. Multiplayer en Snapmap zijn beide nuttige aanwinsten, maar DOOM zal vooral herinnerd worden om z’n fantastische campagne.