Review | Dying Light - GameTech7.net

Hoewel het zombie-genre tegenwoordig door heel wat games vertegenwoordigd wordt, belooft Dying Light een interessant concept in een apocalyptische open wereld met een aantal parkour elementen. Of de veelbelovende game daarin slaagt, lees je in onze uitgebreide review.

Inleiding

[su_dropcap style=”flat”]D[/su_dropcap]ying Light is al een ruime tijd in ontwikkeling en wordt gemaakt door de Dead Island veteranen, Techland. De Dead Island games zijn relatief succesvol geweest, maar de games waren op het gebied van gameplay en afwerking eerder matig. Techland probeert het opnieuw met de nieuwe IP Dying Light, dat uiteraard heel wat gelijkenissen met Dead Island vertoont. Toch is het spel een frisse nieuwkomer in een spelgenre dat al uitgebreid aan bod is geweest. Met een grote open world, dag- en nachtcyclus, de focus op melee combat maar vooral de spectaculaire Mirror’s Edge-achtige parkourelementen is het vast en zeker geen doodnormale (pun intended) zombiegame.

Storytelling

De game kent een interessante protagonist. Je speelt als Kyle Crane, een undercover geheim agent die wordt gedropt in het stadje Harran. Duidelijke instructies werden met je meegeven door het Global Relief Effort, best te vergelijken met het Center for Disease Control. Jouw missie: een bestand stelen dat desastreuze gevolgen zou hebben voor het GRE. Twee problemen: Harran zit volgepropt met duizenden geïnfecteerde zombies en het bestand is vermoedelijk in handen van ‘Rais’, een politiek figuur dat de touwtjes in eigen handen heeft genomen en een soort van extreme militie oprichtte.

Hoewel je naar de stad bent gestuurd met de enige opdracht het bestand te vinden en te vernietigen, maak je al snel kennis met een groepje overlevenden die stand houden in ‘The Tower’. Al snel blijkt dat het virus zich enorm snel verspreidt en er slechts één oplossing is: Antizin. Vanzelfsprekend verloopt de zoektocht naar dit medicijn moeilijk en is de voorraad schaars. De belangen van het GRE en de belangen van de overlevenden worden tegenstrijdig, en is het aan Crane om de juiste keuze te maken.

Het verhaal is intrigerend, maar gaat moeizaam vooruit. In de wereld van Dying Light is er zo veel te doen dat de storytelling eigenlijk een nagedachte wordt. De echte interessante verhaallijnen komen echter van de side-quests, met uiterst interessante personages en ervaringen.

Gameplay

De nadruk in Dying Light ligt duidelijk op overleven én melee combat. Houten planken, baseball bats, messen, bijlen en dergelijke meer zullen de basis vormen van je wapenarsenaal. Vuurwapens zijn ook aanwezig in de game, maar in duidelijk mindere mate. Meer nog, ons eerste pistool hebben we gevonden na zo’n 12 uur gameplay. Kogels zijn schaars en ze op de zwarte markt kopen is verschrikkelijk duur: je moet leren je munitie sparen voor de gevaarlijkere doelwitten. Ook meleewapens kunnen afbreken en zal je moeten herstellen – hoewel een hersteld wapen uiteraard niet zo goed werkt als het origineel. Wapens kan je upgraden met verschillende items, er is een heus craftingsysteem geïntegreerd in de game. Zo is het bijvoorbeeld mogelijk om elektrische ladingen toe te voegen, of scherpe nagels voor extra bloederige aanvallen.

Het assortiment van zombies in Harran is erg divers. Je hebt de typische, trage, domme geïnfecteerde maar er lopen ook speciale zombies rond. Denk maar aan giganten met zware wapens, ontploffende ‘bloaters’ en zelfs giftige zombies. Je kan de stad ook prima verticaal verkennen, hierbij komen je parkour-skills zeker van pas. Klimmen op daken, huppelen van de ene richel naar de andere, landen op vuilbakken op je val te breken… De parkour gameplay is uitstekend en goed uitgewerkt. Dikwijls zal je er op moeten rekenen om een gevecht te kunnen overleven.

De gameplay van Dying Light wordt voornamelijk ingedeeld in drie pijlers: Survival, Agility en Power. Elk heeft z’n eigen skill tree en je kan experience points verdienen om zo nieuwe vaardigheden te verwerven. In de Survivalklasse kan je punten verdienen door s’ nachts te overleven, maar ook door safehouses over te nemen en door (zij)missies te voltooien. Agility verdien je dan weer door halsbrekende parkourstunts uit te halen. Al snel leer je dat de omgeving het allerkrachtigste wapen is. Zoals je al kan raden gaat Power om pure kracht – slacht zoveel mogelijk zombies af op de meest wrede manier om een groot aantal XP punten binnen te halen. De upgrades die je kan verdienen zijn erg gevarieerd en hebben een grote impact op de rest van de gameplay. Denk maar een serieuze dropkick of een grappling hook waarmee je à la Spiderman door de stad kan reizen.

Ten slotte zijn er ook nog een hoop random events. Denk maar aan ladingen Antizin die gedropt worden door het GRE die je in handen moet krijgen voor dat Rai’s manschappen er geraken. Ook kan je onschuldige burgers redden voor een nette XP-boost.

Harran is erg ‘levendig’, er is ontzettend veel te doen en de open world is ook vrij groot. Landschappen zijn heel divers, het gaat gelukkig niet om een eentonige locatie. Doorheen de game zal je vechten in arena’s, op erg hoge bruggen en rotsen. Dying Light biedt sterke gameplay maar blinkt nergens uit: het is een evenwichtige mengelmoes van actie, stealth, survival en een snufje RPG.

Wanneer de nacht valt…

’s Nachts verandert alles in Dying Light. Dankzij de dag/nachtcyclus evolueert de game van een actievolle actiegame tot een waanzinnig horrorspel. De zombies zijn tussen zonsondergang en zonsopgang niet sterker, maar een nieuwe groep ondoden rijst tijdens de nacht: de Volatiles. Een immens moeilijke tegenstander die absoluut tegen een stootje kan. Als een Volatile je opmerkt, mag je letterlijk rennen voor je leven naar een dichtstbijzijnde safehouse. Er is gelukkig wel een voordeel: als je dood gaat blijf je je survival-punten behouden en alle andere XP die je verdient wordt verdubbeld.

Online

Het is misschien wat verbazend voor een grote open world game als Dying Light, maar de ontwikkelaars hebben een goed geïmplementeerd multiplayermodus toegevoegd. Het gaat dan wel om co-op, waarmee je met maximaal drie vrienden de straten van Harran (on)veilig kunt maken. Een beetje competitiviteit wordt ook aangemoedigd met een aantal multiplayer challenges. Een belangrijkere online modus is echter ‘Be The Zombie’, dat gratis te downloaden is. In deze modus speelt iemand als een krachtige Volatile, die de wereld van een of meerdere medespelers binnendringt met slechts één doel: opjagen en elimineren. De Zombie-gameplay is verrassend goed uitgewerkt; doordat je gebruik kan maken van gigantische armen die dienst doen als grappling hooks is er een enorm gevoel van snelheid. Uiteraard heb je als zombie een aantal unieke eigenschappen die je een belangrijk voordeel kunnen geven in een gevecht.

Audiovisueel

De graphics van Dying Light zijn zeker en vast prima te noemen. De omgeving ziet er vrij gedetailleerd uit, textures zijn prima en character models zijn bovengemiddeld. Doordat het een open world game is ziet niet alles er extreem gedetailleerd uit, ook de lichteffecten konden volgens ons toch wat beter. Niettemin stelt Dying Light op grafisch vlak niet teleur. Over het geluid kunnen we kort zijn: de soundtrack is uitstekend. Jammer genoeg gebruikt de game te vaak dezelfde stukken muziek waardoor je een eentonig gevoel krijgt.

Performance

Bij GameTech7 kijken we al eens graag naar de prestaties van een spel. Techland had een doel van een 1080p resolutie én een framerate van 60 beelden per seconde voor ogen, maar helaas is de Poolse studio daar niet in geslaagd. Wel wordt Dying Light gerenderd in Full HD (1080p) op een zeer stabiele framerate van 30 FPS, framedrops zijn zeer zeldzaam. Hoewel de parkour-elementen redelijk wat ‘vlotheid’ vereisen, blijft het snelheidsgevoel behouden. Ook met maximaal dertig beelden per seconde. Wij testten de PS4 versie van de game, uiteraard kan je met een stevige PC het uiterste uit de game halen.