Mafia III Review

Het derde deel in de Mafia franchise brengt ons naar de fictieve stad New Bordeaux in de jaren ’60 waar racisme een grote rol speelt en de hele stad in handen is van maffioso Sal Marcano. Mafia III belooft een open world game vol actie en avontuur, een interessante setting en heel wat uren gameplay. Na een goede twintig uur spelen laat vooral het uitstekende verhaal een grote indruk achter, al heeft Maffia III wel wat last van te repetitieve gameplayelementen. Hoe dat precies zit, lees je hieronder in onze Mafia III review.

Storytelling

Je speelt als Lincoln Clay, een marinier die net terugkomt van Vietnam en zich weer moet zien te integreren in New Bordeaux. Gelukkig kan hij op de steun van enkele vertrouwenspersonen rekenen, al zal wraak wel absoluut de bovenhand gaan nemen in het verhaal. Alles staat in het belang van wraak en het is aan jou om zelf een crimineel netwerk op te bouwen om een ware bloedvete met Marcano te ontketenen. Fans van Mafia 2 zullen blij zijn met de terugkeer van Vito Scaletta, al hoef je de vorige game zeker niet gespeeld te hebben om de verhaallijnen van Mafia III te kunnen doorgronden.

Narratief is Maffia III een pareltje. De dikke eerste twee uren van de game vormen een uitstekende intro, zowel op gebied van gameplay als storytelling. Zelfs personages die slechts vrij kort voorkomen in de game zijn uitermate goed gepresenteerd en zijn memorabel. Het script is uitstekend, de voice acting is prima en de goede animaties en cutscenes dragen ook bij tot een uitstekende storytelling. Doorheen de campagne zijn er een hoop memorabele momenten die niet zouden misstaan in een Godfather film. Ook de manier waarop de verhaallijnen voorgesteld worden trekt de aandacht: er zijn voortdurend flashbacks naar het verleden en langzaam maar zeker begrijp je de motieven van de personages.

Hoe de zwarte bevolking in de jaren 60 wordt geporteerd in Mafia III is gruwelijk realistisch. Als zwarte protagonist krijg je een hele hoop racistische opmerkingen naar je hoofd gesmeten en ben je niet door iedereen even graag gezien en de politieagenten hebben net wat meer vooroordelen uit te delen. Het jammerlijke racisme van de jaren ’60 in de Verenigde Staten wordt gruwelijk realistisch voorgesteld in Mafia III.

Gameplay

Zoals hierboven beschreven heeft Mafia III een fantastische intro die absoluut smaakt naar meer, wat geldt ook voor volgende uren in de campaign. In de inleiding krijg je de opdracht een bank te beroven en dat gaat gepaard met heel wat actie en een heuse ontsnappingspoging. Verder wordt ook de toon gezet voor de rest van het verhaal, waardoor de eerste uren redelijk goed vol zitten met narratieve elementen.

Maffia III kan het best beschreven worden als een lineaire third person shooter die plaatsvindt in een open world. De termen lineair en open world in eenzelfde zin klinkt misschien wat gek, maar de Maffia-reeks stond nooit gekend om z’n extreem levende open werelden en ook deel drie in de franchise vormt hier geen uitzondering op. Als je van Mafia III een game avontuurlijke lineaire game verwacht zal je allesbehalve teleurgesteld zijn, maar een grote open wereld met heel wat zij-activiteiten is het zeker niet.

Het schieten vormt natuurlijk een groot deel van de gameplay in Mafia III en de gameplay zit best wel snor. De controls zijn vrij simpel en niets is erg ingewikkeld gemaakt maar het fungehalte ligt zeker hoog. Hangar 13 heeft een prima coversysteem geïmplementeerd en je kan zowel kiezen om eerder de stille aanpak te kiezen maar hard geweld werkt even goed. Op dit gebied is Mafia III niet echt vernieuwend of revolutionair maar een systeem dat goed werkt hoeft in principe niet veranderd te worden. Wel opmerkelijk zijn de uitstekende physics, de plaats waar kogels raken beïnvloeden de tegenstanders sterk in hun beweeglijkheid.

De open wereld van Maffia III is ontzettend groot en uiteraard komt er daardoor ook heel wat rijden aan te pas. Er is een goede variëteit aan wagens en in de game kan je kiezen tussen een ‘normale’ besturing en een gesimuleerde besturing. Ervaren spelers zullen de laatstgenoemde zeker en vast verkiezen, aangezien het met de standaardbesturing toch net allemaal wat te soepel en te vlot verloopt. De simulatiemodus voegt toe aan het realisme en het rijden werkt daardoor erg prettig. Botsingen zijn goed uitgewerkt, al neemt de game zich op dit vlak niet altijd even serieus. Een omgekeerde auto kan je bijvoorbeeld Halo-gewijs met een knop weer omdraaien.

Het open world aspect van Mafia III is uitgewerkt doorheen de campagne. Om het anders uit te drukken, je gebruikt eigenlijk deze open wereld om verder te geraken in de game – de missiestructuur zit hem in de map en die dient eigenlijk enkel maar om de belangen van Lincoln Clay te voorzien. De hoofdgebeurtenissen in de game zijn vrij simpel. Je moet het imperium van Sal Marcano stukje voor stukje kapotmaken en bovenaan de ladder klimmen. Dat betekent dus het neerhalen van Marcano’s officieren, medewerkers en onderbazen. Eens je deze uitgeschakeld hebt (of gedwongen hebt om voor jou te werken), neem je de kaart langzaam over en bouw je zelf een mafia netwerk op. Er zijn ook een hoop bondgenoten die je het leven wat gemakkelijker kunnen maken in de vorm van upgrades en hoe meer ‘rackets’ je overneemt hoe meer geld er gaat binnenstromen. Met dat geld kan je allerlei wapens kopen en gunsten ‘vragen’, zoals het afleveren van een wagen bijvoorbeeld of het inhuren van wat versterking in de vorm van pure mankracht. Het draagt bij tot de ietwat illusionistische open wereld.

De zijmissies delen eveneens hetzelfde doel: Sal Marcano’s rijk helemaal kapot maken. Het vernietigen van een wapendepot, drugs onderscheppen of pionnen uitschakelen dragen daarbij bij aan de hoofdcampagne en dat heeft uiteraard ook een invloed op je eigen territorium. De zijmissies zijn dus effectief belangrijk en soms word je als speler ook geforceerd om bepaalde zij-activiteiten te volbrengen vooraleer je kan voortdoen met het volgende stuk in de campaign. Wanneer je een racket overneemt – een witwaspraktijk bijvoorbeeld – kan je deze toewijzen aan een van je onderbazen, elk met z’n eigen voordelen en gevolgen voor je relatie met deze personages. Op dit vlak biedt Mafia III ontzettend veel diepte. Ook kan je hiërarchisch de medewerkers van Marcano bekijken in een handig overzicht.

Voor de rest heeft Mafia III het probleem dat het allemaal toch wat te repetitief aanvoelt. Missies bestaan meestal uit het rijden naar de locatie, het uitschakelen van het doelwit en dit wordt steeds herhaald. Hoewel er in het begin nog redelijk wat variatie hierin zit wat de omgevingen betreft zou de gameplay zeker wat meer afwisseling kunnen gebruiken. Missies hebben (te) vaak een “been there, done that” gevoel. Mafia III is hierdoor ook een vrij lange game waar je toch tientallen uren mee zoet bent. De artificiële intelligentie van de tegenstanders laat het soms ook erg afweten.

Audiovisueel

De atmosfeer en uitstraling van New Bordeaux is fantastisch en ook de jaren ’60 zijn erg goed verwerkt in de game. Je kan het best de vergelijking met een fictieve versie van New Orleans en daarin zijn de ontwikkelaars zeker geslaagd. Opmerkelijk ook is dat de map net zoals in de echte wereld is verdeeld in een aantal rijkere en arme wijken, maar vooral hoe hierop wordt gereageerd. Politieagenten zullen bijvoorbeeld sneller manschappen inzetten in een rijke buurt dan in een of andere sloppenwijk.

Grafisch hebben we Mafia III getest op de PlayStation 4 en daar kan de game zich meten met andere open-world titels. Belichting zit goed, schaduwen en karakters zijn vrij gedetailleerd en erg veel last van pop-ins of framedrops hadden we niet. Textures missen hier en daar wat details en zijn niet altijd scherp. Animaties in cutscenes (en in het algemeen) zijn uitstekend. De game draait op een resolutie van 1080p en behaalt een vrij stabiele 30 frames per seconde.

Over de soundeffects hebben we zeker niet te klagen, maar waar de game echt met kop en schouders uitsteekt is de fantastische soundtrack. De vele gelicentieerde liedjes van onder andere Johnny Cash, The Supremes, Parish Hall, The Rolling Stones en The Animals zorgen voor een gevulde en gevarieerde soundtrack die de jaren ’60 sfeer helemaal weet uit te stralen.

Conclusie Mafia III review

Toegegeven, wij hadden liever wat meer variatie in de vrij langdurige campagne gezien en na een aantal uur spelen merk je wel dat de herhalingsfactor redelijk aan de hoge kant ligt. Niettemin is Mafia III wel een vrij interessante titel en zijn er heel wat aspecten die wel ontzettend goed scoren: het uitstekend verhaal of het prachtige New Bordeaux bijvoorbeeld. Zolang je de verwachtingen van een volledige open wereld niet te hoog legt, valt Mafia III wel in de smaak – met een fantastisch plot, prima actie en het sfeervolle New Bordeaux kan dat ook moeilijk anders.