Review | The Order: 1886

Ontwikkelaar Ready at Dawn heeft met The Order: 1886 iedereen verrast dankzij een cinematische game in een alternatief Victoriaans Londen uit de 19^e eeuw, maar vooral oogverblindende graphics. Of de veelbelovende PS4-exclusive ook echt een topper is, lees je in onze uitgebreide review.

Inleiding

[su_dropcap style=”flat”]I[/su_dropcap]n 2015 gaat de strijd tussen de Xbox One en de PlayStation 4 verder en wordt er voornamelijk gefocust op de exclusieve titels. The Order: 1886 is daar eentje van, en dan wel voor het blauwe PlayStation kamp. De ontwikkelaar van dienst is niemand minder dan Ready at Dawn, die met The Order haar consoledebuut maakt. De studio is gekend om z’n uitstekende mobiele games als Daxter en de God of War reeks op de PlayStation Portable.

The Order: 1886 is echter een volledig nieuwe game en dan ook een erg ambitieus project. Vanaf de eerste reveal van het spel konden we onze ogen amper geloven, de visuele beelden die op het scherm getoverd werden waren namelijk prachtig. Al snel heerste er heel wat speculatie dat het om CGI-beelden ging, maar niets is minder waar. The Order: 1886 moet natuurlijk wel nog bewijzen dat het geen veredelde tech demo is en zich kan meten met de grote AAA-titels, ook op vlak van gameplay en storytelling. Het potentieel is er zeker en vast: met een interessante setting in een negentiende-eeuws Victoriaans London geïmplementeerd als een third person shooter, belooft The Order een interessante game te zijn.

Storytelling

The Order is een eeuwenoude orde van ridders in hartje London, opgericht door niemand minder dan Koning Arthur en de ridders van de ronde tafel. We bevinden ons in een alternatief universum, in het jaar – je raadt het al – 1886. De ridderorde heeft een belangrijk doel: de wereld beschermen tegen de half breeds: een combinatie van mens en weerwolf. De strijd tussen de mensheid en de half breeds is een conflict dat al eeuwen aan de gang is. Na de oprichting van de ridderorde is er één middel dat hen de bovenhand kan geven: Blackwater. Een speciale vloeistof dat meteen alle wonden kan genezen en je levensduur verlengt. De industriële revolutie is een erg belangrijk element in The Order. Denk maar aan zeppelins, technologische snufjes en niemand minder dan Nikola Tesla. De hele setting heeft een groot Steampunk-gehalte en dat is zeker geen minpunt; de Victoriaanse sfeer in London is goed uitgewerkt en erg reëel.

Je speelt als Sir Galahad, een loyaal lid van The Order. Doorheen de game ga je niet alleen de strijd aan met de weerwolven, de terroristische groep gekend als de Rebels zijn geen goede vriendjes met The Order en smeden en complot om een belangrijk persoon in London uit te schakelen. Galahad volgt als een trouwe ridder orders op, maar al snel duikt er heel wat mysterie op.

Galahad’s team kent uiterst interessante personages, en ook de dynamiek tussen het hoofdpersonage en zijn mede-ridders is op z’n minst intrigerend te noemen. Elk personage heeft z’n eigen kenmerkende identiteit en karakter en dat komt de storytelling enkel maar ten goede. Wat ons meteen opvalt, is dat de voice acting van het allerhoogste niveau is. Het draagt ook bij tot het uiterst cinematisch gevoel, net zoals bij een film.

Gameplay

The Order is in hart en nieren een third person shooter. De vergelijking is al snel gemaakt met de Gears of War franchise, maar The Order bevat toch enkele unieke gameplay-elementen. Bij vrijwel elk object kan je dekking zoeken, en is het ook mogelijk om ‘blind’ te schieten. Het is echter opletten geblazen, want sommige stukken uit de omgeving zijn volledig verwoestbaar.

Het assortiment aan wapens dat je kan hanteren is vrij uitgebreid. Aan de ene kant heb je de klassieke vuurwapens: denk maar een aantal revolvers, machinegeweren, shotguns en geweren voor een langere afstand. Wat het arsenaal van The Order: 1886 echter echt speciaal maakt zijn de geniale uitvindingen van de minstens even geniale Nikola Tesla: denk maar een elektrische Arc-gun, of een thermietgeweer waarmee je stoffen wolk kan omtoveren in een vurige vlammenzee. De gunplay is erg prettig, hoewel het wat jammer is dat het merendeel van de gevechten met de ‘normale’ vuurwapens wordt gestreden. Niettemin zijn de vuurgevechten intens en vormen ze zeker een belangrijk deel van het spel.

Als ridder heb je ook toegang tot de speciale ‘Blacksight’ skill, een soort van slow-motion modus waarin je met precisie vijanden kan uitschakelen. En indien je het toch moeilijk krijgt tijdens een gevecht, kan je rekenen op je Blackwater om je levens weer op te krikken. In een gevecht zijn er vaak heel wat mogelijkheden om de vijand te raken, en vice versa. Uiteraard beschik je ook over melee-aanvallen die prachtig zijn uitgewerkt, het lijkt net als een voorgerenderd CGI-beeld. Wanneer mogelijk maak je bij melee attacks automatisch gebruik van de omgeving.

De game kent een aantal Quick Time Events, maar die zijn gelukkig niet opdringerig en belemmeren de normale gameplay niet.

Een cinematische ervaring

Als we The Order: 1886 moeten beschrijven met één woord, dan is het wel cinematisch. De game wordt getoond in een extra breedbeeld formaat, gelijkaardig aan dat van vele films. Echter is dat niet de enige reden waarom The Order erg cinematisch is.

Het aantal cutscenes in de game is vrij hoog, maar wat ons betreft zouden we ze niet klasseren als typische cutscenes. De overgang van cutscene naar gameplay is namelijk perfect naadloos. Een visueel verschil tussen beide ontbreekt volledig en vaak kan je meteen na een cutscene gewoon verder gamen: een ideale overgang. Het leek ons wat vreemd dat er voor veel aspecten van de game ‘cutscenes’ gebruikt worden, terwijl die ook gewoon zouden kunnen afspelen al spelend. Gelukkig is daar een heel goede reden voor: laadtijden zijn vrijwel onbestaande. De initiële laadtijd is al erg kort, maar zelfs tussen hoofdstukken hoef je geen enkele seconde te wachten: technisch enorm goed uitgewerkt dus. Eerlijk gezegd verwachtte ik dat de brede beeldverhouding het spel niet ten goede zou komen, maar tijdens de hele game heb ik me er geen enkele keer aan gestoord. Bovendien laat het de ontwikkelaars ook toe om betere graphics op het scherm te toveren, maar daarover straks meer.

De speelduur is nogal een struikelpunt voor The Order. Op het internet stormen er klachten binnen over het nogal kort verhaal. Onze speelsessie duurde een dikke acht uur – we namen de tijd om omgevingen te ontdekken, maar traag was het zeker niet. The Order: 1886 smaakt gewoon naar meer, en dan is het inderdaad teleurstellend dat het verhaal van korte duur is. Ook is er verrassend weinig replay-waarde: een New Game + ontbreekt, al kan je eventueel wel nog op jacht voor de collectibles.

Audiovisueel

The Order: 1886 is op grafisch vlak een pareltje. Zonder enige overdrijving is dit de grafisch meest indrukwekkende game op de markt – op consoles, maar zelfs menig PC Gamer mag terecht jaloers zijn op de prachtige beelden dat The Order op het scherm tovert. Alles is behandeld met de meeste perfectie en afgewerkt met de kleinste details. Omgevingen, character models zijn absoluut bovengemiddeld, maar waar deze game echt in uitblinkt zijn lichteffecten en textures. Een voorwerp inspecteren wordt fascinerend, gewoon al door de sublieme lichteffecten. En daar stopt het niet: de motion blur is van ongelooflijke kwaliteit. Materialen zijn haast niet te onderscheiden van de realiteit: glas, hout, metaal interageren met licht net zoals je zou verwachten. Screenshots en video’s doen deze game absoluut geen eer aan, de visuele pracht is iets dat je enkel maar kan ontdekken door te spelen.

The Order is zonder enige overdrijving grafisch de meest indrukwekkende game op de markt.

Ook op het vlak van geluid stelt de game teleur: geluidseffecten zijn erg goed gedaan en de soundtrack is een muzikaal meesterwerk dat perfect aansluit bij de game: het resultaat is voortreffelijk.

Performance

In traditionele GameTech7-stijl bekijken we ook elke game vanuit een technisch standpunt. Eerst en vooral is er de beeldverhouding van 21:9, het geeft de game een breed gevoel net zoals de meeste films. Daardoor komt de resolutie neer op 1920 bij 800 pixels. Full HD kwaliteit dus, maar met minder pixels in de hoogte. Ready At Dawn gebruikt voor The Order een framerate van 30 beelden per seconde. Verbazend genoeg is die framerate erg constant, tijdens onze sessies hebben we geen enkele framedrop opgemerkt, zelfs bij zeer intensieve momenten.