Lastfight (PS4) Review

Hoewel het bij ons niet meteen bekend in de oren klinkt, is de stripserie Lastman ontzettend populair in Frankrijk en met goede reden: het is een mooie mix van supernatuurlijke verhaallijnen, gangsters, boxers en boordevol actie. Lastfight maakt gebruik van deze Lastman licentie en de Franse invloeden zijn in de game dan ook helemaal aanwezig. De game is een 3D brawler met een stevige nadruk op multiplayer gevechten, uiteraard overgoten met een grafische stripverhaal stijl.

Inleiding

Op zich is Lastfight een op zichzelf staande game en heb je geen voorkennis van de stripverhalen nodig om van de game te genieten – al zullen fans uiteraard wel tevreden zijn met de talloze verwijzingen naar Lastman. De story mode van game is jammer genoeg wel wat aan de zwakke kant. Het verhaal wordt verteld met behulp van een hoop cutscenes, uiteraard volledig in het Frans. Verhaaltechnisch staat Lastfight niet helemaal op punt aangezien je als speler toch snel het overzicht verliest – waarom het ene personage nu met een ander personage strijdt is bijvoorbeeld niet altijd even duidelijk.

Gameplay

Wat echter wel helemaal duidelijk wordt gemaakt is het feit dat je in Lastfight je tegenstanders in elkaar moet meppen. Er zijn een achttal verschillende levels aanwezig die elk rechtstreeks uit een stripverhaal zouden kunnen komen. Deze levels – die in de game ook weleens als arena’s worden verwezen – zorgen niet alleen voor de nodige visuele variatie. Je vindt er namelijk ook specifieke power-ups en voorwerpen die je enkel daar kunt gebruiken. Als speler moet je je volledig focussen op de actie: de game zorgt ervoor dat alle personages netjes in beeld bleven en de camera verschuift.

Het concept van Lastfight is vrij simpel: elk personage heeft een normale attack en een iets sterkere aanval die je moet opladen. Echt tactisch verlopen de potjes van Lastfight niet, button mashen is dus zeker aan de orde. Controls zijn simpel maar wel vrij goed uitgewerkt. Op het oppikken en gebruiken van voorwerpen verloopt prima en soepel. Naast de voorwerpen kan je ook power-ups (lees: drugs) verzamelen om uiteindelijk te evolueren naar een soort van monsterlijke variant van je personage. Dit monster is aanzienlijk krachtiger en kan zeker beschouwd worden als een keerpunt in een match: een leuk element dat wat extra dimensie aan de game toevoegt.

Lastfight is een game die je eigenlijk lokaal moet spelen om er het meeste plezier uit te kunnen halen – de single player gaat wat vervelen na een tijdje maar als je de strijd aangaat in een party loopt de chaos en het fungehalte al snel op. Er is ook zogoed als geen leercurve aanwezig, je kan dus gewoon direct beginnen met spelen zonder dat je combo’s of ingewikkelde gameplay elementen moet leren.

Naast de singleplayer en de lokale multiplayer-gevechten kan je in Lastfight ook aan de slag in de Ranked en Pinball modi. Hoewel Ranked zou wijzen op een online-gedeelte van Lastfight is het eigenlijk een offline mode waarin je het opneemt tegen AI. Pinball speelt net zo gek als het klinkt: je moet gigantische ballen die verspreid zijn over de arena richting je tegenstander slaan om de overwinning te kunnen behalen.

Audiovisueel

Lastfight ziet er prima uit en speelt dankzij de framerate van 60 beelden per seconde ook erg lekker weg. Stilistisch is de game uitstekend aangezien het verder borduurt op een gevestigde stripreeks. De ontwikkelaars zijn er goed in geslaagd om deze stijl over te brengen naar de game. De Franse invloed overheerst sterk in deze game en geeft Lastfight toch nog wat extra identiteit mee. De soundtrack is weinig opmerkelijk en doet vooral dienst als achtergrondmuziek.

Conclusie Lastfight review

Lastfight is een toffe 3D-brawler met een leuke grafische stijl, heel wat variatie en prima uitgewerkte gamemodi. De game straalt in lokale multiplayer-gevechten, want de singleplayer valt eerder tegen. Ook is het jammer dat je de game niet met online multiplayer overweg kan maar niettemin is Lastfight zeker en vast een prima chaotische brawler vol actie.