Review: Life is Strange - GameTech7.net

Life Is Strange is een episodisch interactief avontuur dat al in 2015 de harten van vele gamers mocht veroveren. In oktober verscheen dan uiteindelijk de laatste en afsluitende aflevering uit de franchise. Reden genoeg dus om Life Is Strange opnieuw uit te brengen in retail-formaat, en dat is exact wat de ontwikkelaars Dontnod en uitgever Square Enix hebben gedaan. Er is zelfs een Limited Edition editie op de markt gebracht inclusief een artbook en een fysieke soundtrack. Als je de verschillende episodes van Life is Strange vorig jaar hebt laten liggen, dan is dit de ideale herkansing om kennis te maken met Life is Strange.

Life is Strange volgt het verhaal van de 18-jarige Max Caulfield, een verlegen schoolmeisje in het laatste studiejaar fotografie in een prestigieuze school, Blackwell Academy. Alles verandert echter wanneer Max ontdekt dat ze de mogelijkheid heeft om tijd terug te spoelen. Haar unieke gave gebruikt ze meteen om haar beste vriendin uit haar kindertijd te redden, Chloe Price. Het contact tussen de twee is al enige tijd verwaterd omdat de ouders van Max vijf jaar eerder besloten hadden te verhuizen naar Seattle, waardoor Chloe alleen achterbleef in Arcadia Bay. Vanzelfsprekend heeft Chloe het niet gemakkelijk gehad en heeft ze het een en ander te verduren gekregen, maar gelukkig vond ze in de afwezigheid van Max troost bij Rachel Amber. Wanneer Rachel Amber echter spoorloos verdwijnt, moeten Max en Chloe proberen uit te vissen wat er allemaal aan de hand is in Arcadia Bay. Life Is Strange doet je meteen vermoeden dat tijdreizen het belangrijkste aspect is van de game, maar niets is minder waar want de focus van Life is Strange ligt absoluut op het narratieve gedeelte en de ontwikkelingen van de verschillende personages, met dan in het bijzonder Max en Chloe.

Het leven van een 18-jarige studente in Arcadia Bay is toch wat vreemder dan de gemiddelde situatie. Doorheen de vijf afleveringen zal je geconfronteerd worden met een hoop goede en opvallend minder goede momenten, en de ontwikkelaars hebben geen schrik om deze gevoelige onderwerpen op een realistische manier voor te stellen.

Bij het spelen van de eerste aflevering kreeg ik al snel de indruk dat een aantal personages uit Life is Strange vrij nutteloos waren en erg gebonden aan clichés, maar dat is gelukkig niet het geval. Elk personage die je ontmoet in Life is Strange – al is het iemand waar je slechts enkele seconden mee praat of een belangrijk zij-personage krijgen een lading complexiteit en diepte mee en dat wordt verder versterkt en doorontwikkeld in elke opeenvolgende aflevering. De cast van Life is Strange is ronduit geweldig en het niveau van character development is ongezien. Vooral het verhaal en het leven van Chloe is een puur genot om te ontdekken en Dontnod is er ook ontzettend in geslaagd om de vriendschap tussen Max & Chloe ontzettend echt aan te laten voelen waardoor je als speler helemaal in de game wordt gezogen.

Niet alleen de ontwikkelaars zijn verantwoordelijk voor deze fantastische storytelling, ook de acteerprestaties zijn uiteraard van groot belang. En de voice acting is dan ook uitmuntend. De relatief onbekende Hannah Telle slaagt erin om helemaal in de huid van Max te kruipen en zelfs in haar stem merk je de ontwikkelingen in het verhaal van Life is Strange. De ontwikkeling van een onzeker meisje tot een zelfzekere heldin. Ook Chloe wordt ontzettend goed vertegenwoordigd door Ashly Burch. Beide actrices slagen erin om elke emotie fantastisch over te brengen in de game en ook de acteurs van personages die minder vaak aan bod komen leveren keer op keer een fantastische prestatie neer.

Wat betreft gameplay valt Life is Strange het best te beschrijven als een mix van Heavy Rain en de episodische Telltale games zoals The Walking Dead met één belangrijk verschil: je kan tijd terugspoelen. Beslissingen die je maakt kan je dus in sommige gevallen gewoon ongedaan maken en dat levert een hoop unieke gameplayelementen op. Als je dus iets verkeerds zegt, kan je enkele seconden terugdraaien om een andere beslissing te nemen. Uiteindelijk moet je echter wel een beslissing nemen en die heeft een belangrijke invloed op de toekomst, maar gek genoeg ook het heden en het verleden. Tijdreizen is ontzettend goed uitgewerkt en voelt in elk geval ook erg natuurlijk aan en is bovendien essentieel voor de storytelling. Het mechanisme is gemakkelijk te gebruiken en staat centraal voor een aantal puzzelachtige uitdagingen. De keuzes die je voorgeschoteld krijgt zijn allerminst gemakkelijk te maken: ik betrapte mezelf erop de game enkele minuten te pauzeren om alle over alle opties na te denken – zelfs met Max’s krachten.

De wereld van Arcadia Bay wordt ondergedompeld in een unieke sfeer die Life is Strange prachtig weet uit te stralen. Zowel de verschillende omgevingen zoals Blackwell en Arcadia Bay en haar omwonenden weten perfect de huidige sfeer van de aflevering op een visuele manier te presenteren. Het ontwerp van de fictieve stad gecombineerd met de vrij unieke handgeschilderde grafische stijl en enkele mystieke elementen zorgt werkelijk voor een unieke presentatie. Wat graphics betreft wil de game je het gevoel laten geven dat het allemaal een groot schilderij is en daar slaagt het best in. Ook over het gebruik van kleuren werd ontzettend goed nagedacht en passen perfect bij de sfeer. Verder is ook de cinematografie toch wel het vermelden waard: het is net alsof je naar een uitstekende film zit te kijken.

Life is Strange wordt bovendien vergezeld door een indie-soundtrack met een aantal eerder uitgebrachte liedjes. De keuze van de soundtrack is subliem en de implementatie in cutscenes is verbijsterend, en laat de speler een golf van emoties over zich heen voelen. Muziek is een ontzettend belangrijk thema in Life is Strange en een soundtrack die er ‘boenk op’ geeft de game een enorme meerwaarde.

Niet alles is echter perfect in Life is Strange. Vooral de lip-syncing laat soms te wensen over. Een recente update verhielp enkele mankementen, maar er zijn nog enkele scenes waar er duidelijk nog foutjes inzitten en een bepaald moment waar de mond van Max zelfs niet eens beweegt. Ook is het merendeel van de laatste aflevering narratief iets minder sterk en vooral verwarrend. Die minpunten durf je echter al heel snel vergeten, want Life is Strange is een unieke ervaring die een nieuw benchmark vormt in dit genre.