Hoewel de nieuwe Prey je misschien doet denken aan de gelijknamige game die jaren geleden verscheen, heeft deze reboot van de serie helemaal niets te maken met de eerste titel. Prey werd onder handen genomen door een afdeling van Arkane Studios, die we onder andere kennen van de succesvolle Dishonored serie. Onze bevindingen van Prey lees je hieronder in onze review.
Inleiding en storytelling
Arkane Studios lanceert met Prey een first person shooter in een mooie sci-fi setting met een aantal horrorelementen. Na het gesmaakte Dishonored II lagen de verwachtingen hoog, en die zijn voor het meeste deel gelukkig ingelost. De kenmerkende gameplay en elementen waarvoor de studio gekend is – ontzettend grote en gevarieerde omgevingen, een hoog creativiteitsgehalte en verschillende wegen tot succes – komen allemaal ook in Prey tot uiting.
In Prey speel je als Morgan Yu, en als speler krijg je ook de keuze of je voor een mannelijke of vrouwelijke protagonist kiest. De game speelt zich af in een alternatieve realiteit waarin JFK niet werd neergeschoten en de Space Race eigenlijk nooit is gestopt. Na een korte inleiding wordt het al snel duidelijk dat een ras van kwaadaardige aliens, de Typhon genoemd, een serieus risico vormt voor de menselijkheid. De speler en broer Alex zijn wetenschappers die werken aan boord van het ruimteschip Talos I, dat de Typhon wezens bestudeert en er ‘Neuromods’ uit vervaardigt: slimme injecties om eigenschappen en speciale krachten aan mensen te geven.
Wanneer de Typhon organismes echter uit hun gevangenschap weten te ontsnappen, is het aan jou om ervoor te zorgen dat de slechteriken de Aarde niet bereiken. Het doel is dan ook simpel: blaas het hele ruimtestation op voor de mensheid. Voor the greater good. Vanzelfsprekend verloopt het narratieve gedeelte niet helemaal zoals gepland en zal vooral je broer een grote rol spelen in het verdere verloop van het verhaal. Morgan is trouwens ook nog eens al z’n herinneringen kwijt, waardoor je als speler niet goed weet wie je moet vertrouwen en wiens kant nu eigenlijk de juiste is.
Het verhaal is absoluut intrigerend, en de game biedt ook heel wat achterliggende elementen aan. Zo kan je bijvoorbeeld in workstations van Talos I-werknemers snuisteren naar e-mails om zo meegesleept te worden in de sfeer. Wel zwakt het narratieve wat af naar het einde van de game toe, en afhankelijk van hoe je hebt gespeeld en welke keuzes je hebt gemaakt, krijg je ofwel een erg onbevredigend of verwarrend einde voorgeschoteld. De antagonist aan het einde van het verhaal is eveneens teleurstellend.
Gameplay
Prey is geen first person shooter met honderden kogels en waar je naar hartenlust vijanden kan neermaaien. Sterker nog, in de eerste paar uur van de game heb je slechts een moersleutel en je GLOO gun tot je beschikking, waarbij de laatstgenoemde geen schade kun uitdelen maar wel vijanden kan omringen in een soort van lijm en obstakels kunt beklimmen.
Na enkele uren op verkenning word je als speler voorgesteld aan de lobby van de Talos I, en dan komt het besef dat je niet te maken hebt met een lineaire game, maar wel een game waarin je vrij bent om het ruimtestation te ontdekken. Om in de talrijke verschillende afdelingen van de Talos I te geraken – denk maar aan de stroomvoorziening, een tuin, levensbehoud, medische vleugel, wetenschappelijke afdelingen en verder – zal je wellicht wel een aantal gesloten deuren tegenkomen – maar daar komt vindingrijkheid zeker van pas. Met de eerdergenoemde neuromods kun je bij jezelf skills injecteren zoals ‘Hacking’ waarmee je computersystemen kunt ontgrendelen, of gewoon brute kracht ontwikkelen om deuren open te forceren. Ook kun je vaak met de GLOO gun normaal onbereikbare locaties toch een bezoekje brengen. In Prey word je beloond om ‘out of the box’ te denken.
Prey leent ook een aantal RPG-elementen, want de neuromods die je kunt verzamelen kan je namelijk gebruiken in een aantal skill trees. Er zijn drie menselijke skill trees, waarin je menselijke eigenschappen zoals hacking en sterke kunt verbeteren, maar de durvers onder ons kunnen ook hun neuromods in de drie Typon skill trees spenderen, waar je vaardigheden van de vijanden (denk maar aan teleporatie of shapeshiften als een voorwerp) kunt overnemen. Hierin wordt ook ethiek aan de speler voorgesteld: kies je ervoor om menselijk te blijven of maak je gebruik van alien neuromods en je uiteindelijk zelf voor een deel de vijand wordt? Dat gevoel wordt nog eens versterkt door het feit dat turrets je als vijandig beschouwen als je te veel Typhon neuromods installeert. Ook het verhaal wordt hierop licht aangepast. Je kan nooit alle skill trees volkrijgen, en het zoeken naar de goede combinaties is al een plezante bezigheid op zichzelf.
Combat is niet erg snel, maar dat maakt het vechten nu eenmaal wel een stuk spannender. Als speler ben je overduidelijk in de minderheid en ben je ook slechter uitgerust dan de tegenstanders. Vijanden kunnen de vorm aannemen van shapeshiftende spinachtige wezens, maar ook sterkere vijanden zoals Phantoms zullen je hart al sneller doen slaan, en dan waarschijnlijk niet op de positieve manier. Ook is er de Poltergeist, een merkwaardige onzichtbare Typhon met telekinetische krachten. De variëteit in vijanden in Prey is uitstekend, en vooral in de latere levels komen er een aantal wezens tevoorschijn waar je toch een duidelijke strategie moet verzinnen om ze een kopje kleiner te maken. De Typhon is werkelijk een uitstekende vijand. Ontmoetingen met de vijand zijn memorabel en angstaanjagend. De setting van de combat zelf mag dan wel spannend zijn, maar melee en gunplay is eerder gewoontjes en zeker niet spectaculair te noemen.
Twee andere gameplayelementen die een ontzettend grote rol spelen in de game zijn de Recycler en de Fabricator. In Prey kan je vrijwel alles zelf fabriceren met (je raadt het al) de Fabricator. Daarvoor dien je echter wel voldoende grondstoffen te hebben, gaande van organisch tot metaal en exotisch materiaal. Heel wat voorwerpen die je tegenkomt in de game kan je verzamelen en in de Recycler steken, om zo grondstoffen te vergaren. Zo levert je een bananenschil bijvoorbeeld organische grondstoffen op, die je dan weer kan gebruiken om medkits te maken.
Naast de hoofdcampagne bevat Prey ook nog een ruime hoeveelheid zijmissies en geen van die voelen aan als ‘vuller-materiaal’, maar zijn stuk voor stuk best interessant. Op het einde van de game zal je dan uiteindelijk ook een keuze moeten maken uit een aantal verschillende mogelijkheden. Van de laatste level zelf zijn we niet zo’n fan: die is eerder irritant opgesteld en narratief gezien is het ook geen hoogvlieger. Toch is het geen domper op de feestvreugde, want met de rest van de campagne (en het verhaal) zit het best wel goed.
Audiovisueel
Voor de graphics maakt Prey gebruik van de CryEngine, die erom gekend staat indrukwekkende graphics af te leveren maar jammer genoeg de reputatie draagt een niet erg stabiele framerate te hebben, vooral op consoles. Gelukkig wordt die reputatie met Prey positiever, want de game behaalt wel zeer degelijk een stabiele dertig beelden per seconde. Lichteffecten zijn mooi, en vooral de atmosfeer, sfeerschepping en de artstijl zijn uitstekend. Kleine minpunten zijn textures die te traag laden en schaduwen die niet van allerhoogste kwaliteit zijn. De game heeft ondertussen ook al een aantal updates ondergaan die input lag hebben geëlimineerd, maar daar is jammer genoeg wel wat screen tearing bijgekomen. De kans is gelukkig groot dat dit in een volgende update onder handen wordt genomen, maar ideaal is het natuurlijk niet. Verder is de soundtrack van Prey uitstekend.
Conclusie Prey Review
Prey is een uitstekende FPS-game met de nodige horror-elementen waarbij vooral de uitstekende sfeerschepping, prima gameplay en het interessant verhaal in het oog springen. De game is niet perfect en heeft z’n mankementjes, maar dat weerhoudt ons er niet van om Prey absoluut aan te bevelen. Een geslaagde mix van actie, sci-fi en horror.
Prey (2017)
Ontwikkeld door Arkane Studios, uitgegeven door Bethesda
Gespeeld op PS4 (Pro). Ook verkrijgbaar op pc en Xbox One.
Retail reviewcode verstrekt door de uitgever. Ons reviewbeleid lees je hier.
