Middle-Earth: Shadow of War Review

Een aantal jaar geleden verscheen Middle-Earth: Shadow of Mordor, een ambitieuze game van Monolith gesitueerd in het rijke universum van The Lord of The Rings. De game was op z’n minst een verassing te noemen met een uitgebreide open wereld, het veelgeprezen Nemesis-systeem en prima gameplay. Hoog tijd voor een opvolger dachten zij bij Monolith, en nu kunnen we met de directe sequel aan de slag. Of die ook in de smaak valt, lees je in onze Middle-Earth: Shadow of War review.

Inleiding en storytelling

Shadow of War gaat direct verder waar het verhaal Shadow of Mordor is geëindigd. Het is natuurlijk al een aantal jaar geleden, maar gelukkig krijg je aan het begin van de game even een snelle opfrisser om even de gebeurtenissen van het origineel te kunnen verwerken. Hierdoor kunnen ook nieuwe spelers meteen volgen met de storyline van de nieuwe titel.

Op het gebied van storytelling hebben de ontwikkelaars vrij spel, ondanks het feit dat Shadow of War zich uiteraard in de lore van Tolkien bevindt. Hoofdpersonage Talion – die bovendien uitstekend wordt vertolkt door Troy Baker – probeert samen met Celebrimbor het gevecht aan te gaan met Shelob, die de Ring of Power in handen heeft gekregen en bovendien ook nog eens een soort spinnenheks is die van uiterlijk kan veranderen. Verder vallen de orks natuurlijk ook weer aan en vormt de stad Minas Ithil in het begin van de game een belangrijke rol. De storytelling is wellicht niet iets wat je zou verwachten als je bekend bent met de andere materie van Tolkien, en fans zullen wellicht meer dan eens met hun ogen draaien. De game kent zelfs hier en daar wat humor en het chaotische komt meer dan eens terug in de storytelling, wat niet noodzakelijk slecht hoeft te zijn.

Gameplay

Door de action-adventure open world actie wordt de Middle-Earth franchise al weleens vergeleken met Assassin’s Creed en hoewel de gelijkenissen er zeker zijn, biedt Shadow of War met z’n verbeterd Nemesis systeem en uitgebreide variëteit aan vijanden een helemaal unieke sfeer. In de tweede game komen er meer RPG-elementen in voor, en zal je weer runes moeten verzamelen, je wapentuig upgraden en aanpassen naargelang de zwakke punten van de vijanden die je te wachten staan. Als je liever tactisch speelt of gewoon met volle kracht een aantal orcs wil afslachten, in Shadow of War worden vrijwel alle speelstijlen aangemoedigd.

Het Nemesis systeem is zonder enige twijfel dé uitblinkende factor in de hele game. Open world games krijgen vaak te horen dat ze veel te repetitief zijn, maar daar heeft Shadow of War gelukkig minder last van. De eerste game werd er al om geprezen, en in de sequel hebben de ontwikkelaars het enkel maar verfijnd en verbeterd.

Elk nieuw vijandig gebied dat je bezoekt wordt beheerst door een aantal orcs, elk met een eigen rangschikking en rang. Om het hele leger neer te halen, doe je er dus goed aan om hier en daar officiers en kapiteins neer te halen, maar daar blijft het helemaal niet bij. De stand van de orcs veranderd naargelang de gebeurtenissen die jij veroorzaakt, en een orc die er bijvoorbeeld is in geslaagd om je te doden zal hoger in de kwaadaardige ladder kunnen klimmen. Elk van deze orcs bevat meestal ook opmerkelijke sterktes en zwakke punten, die je via ondervraagde spionnen naar je voordeel kunt gebruiken. Als je zelf een aantal belangrijke orcs neerhaalt word je beloond met nieuwe loot en het bevredigende gevoel van de overwinning. Het Nemesis systeem is verrassend dynamisch, uitgebreid en ontzettend goed uitgewerkt. Een absoluut parapaardje dat je werkelijk het gevoel geeft dat niets onmogelijk is.

Shadow of War is op z’n minst een uitgebreide en grote game te noemen – zelfs na tientallen uren ben je nog steeds bezig met het veroveren van gebieden en vermoorden van orcs. Na het uitspelen van het eerste grote hoofdstuk van de game wordt het ook mogelijk om zelf een leger op te bouwen met je eigen orcs, en dat geeft meteen opnieuw een volledig nieuwe dynamiek in de gameplay.

Je kan orcs aan jouw kant krijgen door hun vrije wil te ontnemen, waarna ze probleemloos aan je zijde zullen strijden. Uiteraard geldt dit niet alleen voor gewone soldaten, maar je kan ook kapiteins van hun vrije wil ontnemen om voor je te vechten. Deze worden vervolgens gebruikt om legers van orcs aan te sturen en te vechten met Sauron’s leger. Je kunt ze bijvoorbeeld ook inzetten als persoonlijke bodyguard of zelfs als dubbelspion – je bestuurt de orcs zoals je zelf wilt en dat zorgt ervoor dat je de meeste conflicten op heel wat verschillende manieren kan oplossen. En geef nu toe, zelf een volledig leger opbouwen en besturen op het slagveld is gewoon ontzettend cool. Naargelang je in de game vordert ontgrendelen er ook nieuwe mogelijkheden en types die ook deze dynamiek lekker fris houden. Niet alle momenten in de campagne zijn even episch of spectaculair en hier en daar zitten er ongeïnspireerde missies tussen, maar dankzij het Nemesis systeem en het uitbouwen van je eigen leger ligt het fungehalte niettemin altijd vrij hoog.

Helaas heeft dit systeem van een eigen leger uitbouwen één ontzettend belangrijk minpunt: het bestaan van microtransacties. Voor een kleine (of grote) som echt geld, kan je orcs kopen om in te zetten in je leger. Over één ding kunnen we duidelijk zijn: microtransacties horen wat ons betreft niet thuis in een full-priced single-player game, hoe groot of hoe klein de impact daarvan ook is. Gelukkig kan je perfect doorheen de game spelen zonder een cent uit te geven, maar om een bepaald stuk van het einde van de game te spelen word je als speler genoodzaakt om erg repetitief te grinden – of gewoon je portefeuille bovenhalen natuurlijk.

Shadow of War is op het gebied van gameplay beter, verfijnder en grootser dan z’n voorganger, die al een serieus goede indruk kon achterlaten en als een ‘sleeper hit’ bestempeld kon worden. De verwachtingen voor de sequel lagen dus hoog – en die zijn op het bovenstaand punt na absoluut ingelost.

Audiovisueel

Middle-Earth: Shadow of War is een game die audiovisueel zeker niet teleurstelt. De meeste omgevingen zien er zeer goed uit met een stevige nadruk op details en slagen er goed in om je als speler onder te dompelen in een Lord of The Rings sfeertje. De game bevat ook ondersteuning voor PS4 Pro en Xbox One X waarmee je nog meer grafische pracht en praal op het scherm kan toveren. De hoofdrol van Talion wordt uitstekend vertolkt en ook over de soundtrack valt er niet te klagen. De framerate blijft op consoles lekker stabiel op zo’n 30 beelden per seconde, zelfs in zwaardere gevechten.

Conclusie Middle-Earth: Shadow of War Review

De lat voor Middle-Earth: Shadow of War lag vrij hoog, en in vrijwel elk opzicht is het vervolg een betere game dan z’n voorganger. De campagne bevat meer spektakel, maar het is vooral het verfijnde Nemesis systeem inclusief het kunnen uitbouwen van een eigen leger die indruk maken. Shadow of War is bovendien ook nog eens een grafisch indrukwekkende game met een interessante, al zij het wat chaotische storyline. Enkel het bestaan van microtransacties laat een wrange nasmaak achter, maar er valt niet te ontkennen dat Monolith voor de rest een uitstekende game heeft neergezet.