Little Nightmares Review

Little Nightmares werd een tijdje geleden onthuld met de werktitel ‘Hunger’. De ontwikkelaar van dienst is Tarsier Studios, een relatief onbekende Zweedse studio maar wel een studio met wat ervaring. Zo werkten ze aan de LittleBigPlanet franchise, hebben ze onlangs Statik voor PlayStation VR uitgebracht en hebben ze de remaster van Tearaway voor zich genomen op de PlayStation 4. Recent verscheen Little Nightmares, een platformgame met horrorelementen, gelijkaardig aan games zoals Inside en Limbo. Of Little Nightmares ook in de smaak valt, lees je hieronder in onze review.

Inleiding

In Little Nightmares – de game die vroeger bekend stond als ‘Hunger’ – hebben de ontwikkelaars er niet enkel voor gekozen om honger te gebruiken als voornaamste element, maar ook nog een hoop andere nachtmerrie-verwekkende zaken. Je speelt als een klein meisje die probeert te ontsnappen uit een constructie de The Maw wordt genoemd. De game zelf bevat geen dialoog of enige vorm van tekst. Je zou denken dat Little Nightmares daardoor narratief teleurstelt, maar dat is gelukkig niet het geval. Het verhaal krijg je mee door de fantastisch uitgewerkte omgevingen en een beperkt aantal uitstekende cut scènes.

Little Nightmares is geen full-priced titel, maar de speelduur valt met een dikke vijf à zes uur wel goed mee. Er zijn vijf verschillende hoofdstukken te ontdekken en ondanks de opmerkelijke wijze waarop het verhaal wordt verteld zijn er een hoop spannende momenten en twists. Elk van die vijf hoofdstukken heeft een eigen element, honger is daar bijvoorbeeld eentje van. In principe kan je elk van deze hoofdstukken dus beschouwen als een kleine nachtmerrie die je als speler beleeft.

Gameplay

Hoewel Little Nightmares heel wat horrorelementen gebruikt, is het niet zozeer een dertien-in-een-dozijn horrorgame. Er zijn een aantal jumpscares aanwezig, alhoewel die zeker niet prominent aanwezig zijn. De echte horror zit in het ontsnappen en ontdekken van de The Maw, het horror-aspect is dus het spelen van de level zelf. Dat gevoel wordt bovendien nog eens versterkt door de uitstekende audiovisuele kwaliteiten, waarover we iets verderop uitgebreider op terugkomen. Little Nightmares speelt als een platformer en is zijn dus geen wapens waar je je bijvoorbeeld mee kan verdedigen waardoor je een gevoel van hulpeloosheid ondervindt – precies zoals in een echte nachtmerrie.

De controls stemmen vrij overeen met dat wat je van een platformen zou kunnen verwachten. Het meisje Six kan rondlopen, sprinten, springen en bukken. Verder kan ze ook haar aansteker gebruiken om enkele puzzels om te puzzels op te lossen en voorwerpen oprapen. Ook kan Six zich aan allerlei dingen vastmaken. Er zijn meestal meerdere manieren om verder te geraken. Je moet als speler zelf proberen uit te vissen hoe Six met de achtergrond en haar omgeving kan omgaan, en met welke voorwerpen ze bijvoorbeeld aan de slag kan. In de latere levels van de game wordt het allemaal wat spannender omdat je als speler wat geforceerd wordt dom snel de verschillende elementen te begrijpen, voordat je betrapt wordt. Ditzelfde snelheidsgevoel is beperkter aanwezig in de eerdere levels. De controls zijn prima, al is het camerawerk niet altijd perfect.

Wie schrik heeft om puzzels op te lossen of doorheen platformers levels te spelen moet zich niet al te veel zorgen maken, want ontzettend moeilijk is Little Nightmares zeker niet. Niettemin biedt de game best uitdagende gameplay en soms is het eens nodig om bepaalde levels te herbekijken vanuit een ander gezichtspunt. De game slaagt er goed in om repetitie te voorkomen door de vijf verschillende hoofdstukken een totaal andere look en feel te geven.

Audiovisueel

Audiovisueel gezien is Little Nightmares absoluut een pareltje. De tekenstijl is uitstekend en je wordt als speler zeker en vast meegesleurd in deze donkere, grimmige sfeer die de toon voor de game meteen zetten. Little Nightmares verschilt hierin met Limbo en Inside door het gebruik van een iets wijder kleurenpalet. Schaduwen en ontwerpen van personages zijn uitstekend en kunnen het best beschreven worden als personen uit je nachtmerries met een flinke dosis creativiteit.

Ook het geluid verdient de nodige loftuitingen. Het horror-element van Little Nightmares kan hierin zeker ontdekt worden, met geluiden als krakende vloeren en vallende glazen en flessen. De soundtrack van Little Nightmares is tegelijk stil, eng en waanzinnig spannend. Het zijn vooral deze audiovisuele kwaliteiten die ervoor zorgen dat de game eentje is die je niet snel vergeet.

Conclusie Little Nightmares Review

Little Nightmares neemt je mee naar vijf verschrikkelijk goed uitgewerkte hoofdstukken, elk met een horror-element dat ontzettend goed is voorgesteld. Het is geen doordeweekse platformer en zeker geen doordeweekse horrorgame, maar is absoluut wél de moeite waard om te spelen. Vooral audiovisueel zijn we erg onder de indruk, maar het valt niet te ontkennen dat ook de prima platformergameplay z’n steentje bijdraagt. Op het einde van de game, wil je eigenlijk niet dat de nachtmerrie stopt.